Η μη απαλλαγή των κυλικείων των ΚΑΠΗ από την καταβολή μισθωμάτων στους ΟΤΑ 1ου βαθμού απασχόλησε όχι μόνο την εθνική αντιπροσωπεία, αλλά δημιούργησε προβλήματα λειτουργίας των επιχειρήσεων αυτών και λήψης αποφάσεων από τους ΟΤΑ αντιστοίχως. Το επίμαχο άρθρο θέτει ζητήματα όπως η αντιμετώπιση των κενών στο δίκαιο, η διασταλτική σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία, η άνιση μεταχείριση ομοίων περιπτώσεων και η σχέση γενικότερης και ειδικότερης διάταξης.
Η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου υπό όλες τις μορφές του μπορεί να εκκινεί από μια έκτακτη ανάγκη, όπως στην περίπτωση της πανδημίας, δεν επιτρέπεται όμως να λαμβάνει μονιμότερα χαρακτηριστικά μέσω της χρήσης των ιδεολογικοσυμβολικών μηχανισμών εκμαίευσης από το Κράτος της συναίνεσης των πολιτών.
Η περίοδος 1967-1974 υπήρξε η πιο επώδυνη θεσμικά και συνταγματικά περίοδος της συνταγματικής μας ιστορίας, και πρέπει να μας υπενθυμίζει πάντα την αξία της περιφρούρησης και της διαφύλαξης του θεμελιώδους νόμου της πολιτείας.
Στη συνταγματική μας ιστορία παρατηρείται μια συνταγματική ομοιομορφία ως προς το όργανο που έφερε την αρμοδιότητα να ασκήσει δίωξη κατά των Υπουργών. Και αυτό ήταν η εθνική αντιπροσωπεία.
Σε μια σειρά έξι άρθρων σε συνέχειες επιχειρείται η επιστημονική προσέγγιση του θεσμού της ποινικής ευθύνης των Υπουργών. Το πρώτο άρθρο εκκινεί από την ιστορική καταγωγή του θεσμού, περιλαμβανομένης και μιας συγκριτικής επισκόπησής του που καταλαμβάνει άλλες έννομες τάξεις.
Η διαρροή δικαστικής απόφασης στον Τύπο δεν συνιστά δημοσίευση. Το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος ορίζει ότι μια δικαστική απόφαση παράγει έννομα αποτελέσματα και θεωρείται υποστατή μόνο όταν απαγγελθεί σε δημόσια συνεδρίαση. A contrario η διαρροή δεν αποτελεί ούτε «έμμεση δημοσίευση» και συνεπώς οι υπό κρίση περιπτώσεις δεν αναφέρονται στην κριτική των δικαστικών αποφάσεων.
Αν απαγορευτεί η είσοδος σε χώρους γραφείων συγκεκριμένου μόνο υπαλλήλου (δεν έχει γενικό χαρακτήρα το μέτρο ούτε αφορά συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων), χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και χωρίς να συντρέχει κάποια δικαιολογημένη αιτία συνιστά την συμπεριφορά του εργοδότη ασύμβατη με την γενική αρχή της ισότητας.
H λευκή ψήφος δεν μπορεί να μεταβάλει ούτε τον αριθμό των βουλευτών ούτε τον αριθμό των εδρών. Ωστόσο, το ζήτημα της λευκής ψήφου είναι ένα κατεξοχήν πρακτικό ζήτημα, με έμμεσες έννομες συνέπειες, μιας και ο συνυπολογισμός τους ή μη στις έγκυρες συμβάλλει στην εξεύρεση του εκλογικού μέτρου, το οποίο με τη σειρά του διευκολύνει ή δυσχεραίνει τον σχηματισμό (αυτοδύναμης) κυβέρνησης, τη δημιουργία πολυκομματικής ή ολιγοκομματικής Βουλής, την κατανομή των εδρών με στρεβλωτικό ή αναλογικό αποτέλεσμα.
Η εξαίρεση των γυναικών από την στρατιωτική θητεία δεν θίγει τις αρχές της καθολικότητας και της στρατιωτικής ισότητας και δεν παραβιάζει την ισότητα των φύλων. Αυτό δεν σημαίνει πως ο νομοθέτης κωλύεται να τροποποιήσει τον σχετικό νόμο, προβλέποντας και την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία των γυναικών.
Ο Κωνσταντίνος Γ. Μουρτοπάλλας είναι απόφοιτος του τμήματος Νομικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και μέλος του εργαστηρίου του Συνταγματικού Δικαίου του Τομέα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης.
Διετέλεσε μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Yπαγωγή» την περίοδο 2017 – 2018. Με επίκεντρο το δημόσιο δίκαιο τα ακαδημαϊκά και επιστημονικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται από το συνταγματικό και διοικητικό δίκαιο, μέχρι την θεωρία των πολιτικών ιδεών και την πολιτειολογία.
Ιδρυτικός Δωρητής
Αν σε ενδιαφέρει να ενημερώνεσαι άμεσα για τις νέες δημοσιεύσεις και τις δράσεις του Syntagma Watch, τότε εγγράψου στο newsletter μας!
It’s easy: all we need is your email & your eternal love. But we’ll settle for your email.