Η περιδίνηση του νομικού κόσμου

Το ζήτημα της συνταγματικότητας ή μη της απαγόρευσης των συναθροίσεων εκ μέρους της κυβέρνησης έφερε στο προσκήνιο ένα σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νομική κοινότητα (δικαστές, δικηγόροι, καθηγητές) τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.

Το ζήτημα της συνταγματικότητας ή μη της απαγόρευσης των συναθροίσεων εκ μέρους της κυβέρνησης έφερε στο προσκήνιο ένα σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νομική κοινότητα (δικαστές, δικηγόροι, καθηγητές) τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια που αφορά στον τρόπο που παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο και στο πώς η επιχειρηματολογία της -ανεξαρτήτως της πλευράς που υποστηρίζει- γίνεται αντιληπτή από τους μη έχοντες νομική κατάρτιση.

Η θρησκευτική ελευθερία σήμερα

Η διάταξη του Συντάγματος μας με την οποία κατοχυρώνεται το απαραβίαστο της θρησκευτικής ελευθερίας (Σ13) είναι από τις πιο σύντομες και περιεκτικές και εξ αυτού του λόγου παρουσιάζει ερμηνευτικές προκλήσεις.

Η θρησκευτική ελευθερία, η οποία δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην επιλογή του θρησκευτικού δόγματος αλλά συνδέεται περισσότερο με την ελευθερία του ατόμου να στοχάζεται πάνω στο νόημα της ύπαρξης του ίδιου και ευρύτερα του κόσμου, και το απαραβίαστο αυτής, αναδεικνύεται σε ακρογωνιαίο λίθο επίτευξης του modus vivendi του ατόμου.

Προεδρία της Κυβέρνησης: Μέσο εγκαθίδρυσης της πρωθυπουργικής μονοκρατορίας ή επιβεβλημένη οργανωτική παρέμβαση;

Η γενική εθνική πολιτική καθορίζεται από την Κυβέρνηση με τον Πρωθυπουργό να υιοθετεί συντονιστικό ρόλο κατά την υλοποίηση της.

Το Σύνταγμα εγκαθιδρύει ένα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης, απονέμοντας εκτεταμένες αρμοδιότητες στο όργανο της εκτελεστικής εξουσίας που φέρει την ευρύτερη και αμεσότερη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η συγκρότηση της Προεδρίας της Κυβέρνησης δε μεταβάλλει την εκ του Συντάγματος κατανομή της ισχύος εντός του κυβερνητικού οργάνου, αλλά της προσδίδει ουσιαστικό περιεχόμενο.

Ο ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας: Στοιχείο προσδιοριστικό του τρόπου άσκησης των αρμοδιοτήτων του

Στο πλαίσιο του πολιτεύματος της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο αρχηγός του κράτους δεν εμπλέκεται στη διαμόρφωση και υλοποίηση της κρατικής πολιτικής.

Στο πλαίσιο της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος και δεν εμπλέκεται στη διαμόρφωση και υλοποίηση της κρατικής πολιτικής, η οποία ανατίθεται στην αναδεικνυόμενη από τη Βουλή και ελεγχόμενη από αυτή υπεύθυνη Κυβέρνηση. Ο ΠτΔ οφείλει, κατά την έκδοση πράξεων για τις οποίες απαιτείται σύμπραξη του, να απέχει από τον έλεγχο του περιεχομένου και της ουσιαστικής νομιμότητας των κυβερνητικών αποφάσεων.

Γιατί το Σύνταγμα; Γιατί οι Νόμοι;

Είναι γεγονός ότι ήδη πριν την κρίση, αλλά κυρίως μετά από το ξέσπασμά της, οι Έλληνες έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στους θεσμούς και στους νόμους, ίσως και στη Δημοκρατία. Η λύση δεν είναι η εγκατάλειψη του νόμου, η παραβίασή του. Η λύση είναι πρώτα σε ατομικό επίπεδο και στη συνέχεια σε συλλογικό, ανά ομάδες, να ξανα-ανακαλύψουμε τις αρχές που συγκροτούν την κοινωνία μας, να επανιδρύσουμε τη Δημοκρατία μας.