ΗΠΑ

Ο Κώστας Μποτόπουλος σχολιάζει τις ομοιότητες των εισβολών σε κυβερνητικά κτίρια στις ΗΠΑ το 2021 και τη Βραζιλία το 2023, αναζητώντας τα βαθύτερα αίτια της κρίσης της δημοκρατίας.

Ο Κώστας Μποτόπουλος αναδεικνύει τις κρίσιμες όψεις του λεγόμενου “σχεδίου της πλειοψηφίας” του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, το οποίο κινείται στην κατεύθυνση ανατροπής της νομολογίας για τις αμβλώσεις.

Ο Ξενοφών Κοντιάδης γράφει για τη συντηρητική στροφή του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, όπως αυτή αποτυπώνεται (και) στη διαμάχη για τις αμβλώσεις.

Με αφορμή τη συμφωνία Ε.Ε. και Η.Π.Α. για τις διαβιβάσεις δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η Φερενίκη Παναγοπούλου και η Σουζάνα Παπακωνσταντίνου ανατρέχουν σε παλαιότερες αποφάσεις, εξετάζοντας την αποτελεσματικότητα αλλά και τις προβληματικές τους.

Η Αλκμήνη Φωτιάδου μοιράζεται κάποιες πρώτες σκέψεις αναφορικά με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου τον ΗΠΑ για τον εμβολιασμό εργαζομένων σε επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερα από 100 άτομα.

Ο Θάνος Παπαϊωάννου εξετάζει το εκλογικό και πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, επιχειρώντας να διερευνήσει αν όλα τα πολιτικά ρεύματα συνεχίζουν να εκφράζονται από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία.

Η αντιστροφή των υποθέσεων South Bay και Calvary Chapel στην παρούσα περίπτωση, δείχνει σαφώς τη συντηρητική ‘στροφή’ της πλειοψηφίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου μετά και τον διορισμό της Δικαστού Μπάρετ. Η γνώμη της πλειοψηφίας αντανακλούσε μεγάλο μέρος των διαφωνούντων απόψεων στις δύο προηγούμενες υποθέσεις. Πράγματι, δεν είναι μόνο η ίδια η αντιστροφή που είναι ενδεικτική αυτής της συντηρητικής στροφής, αλλά και η ουσία και οι εκφράσεις της παρούσας απόφασης, όπως η σημασία που αποδίδεται στην ζημία που προκαλείτε από την απώλεια έστω και μικρού αριθμού θρησκευτικών τελετών για τους αιτούντες, ή η έντονα περιοριστική άποψη της διακριτικής ευχέρειας των Κυβερνητών (εν γένει της εκτελεστικής εξουσίας) έναντι της περιφρούρησης των ατομικών ελευθεριών.

Ο Τραμπ βασίσθηκε στην πόλωση, κατάφερε να αναδειχθεί υπέρμαχος της εργατικής τάξης των λευκών και αργότερα και ενός σημαντικού μέρους των ισπανόφωνων που σταδιακά παύουν να νιώθουν μετανάστες, έδειξε πλήρη περιφρόνηση προς τους θεσμούς και έκανε αυτή την αυταρχική περιφρόνηση να δείχνει αντισυστημικότητα σε μια κοινή γνώμη που έχει απογοητευθεί από το πολιτικό σύστημα. Και έτσι, ήρθε φυσιολογικά η συμπεριφορά του μετά τις εκλογές με την οποία πείθει μεγάλο ποσοστό πολιτών ότι έγινε νοθεία σε βάρος του υπονομεύοντας την πίστη τους στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέστησε σαφές ότι η εκτελεστική εξουσία δεν διαθέτει απόλυτη διακριτική ευχέρεια να ορίζει ποιες ανάγκες των πολιτών είναι «απαραίτητες» και ποιες όχι. Παράλληλα άσκησε ενδελεχή έλεγχο αναλογικότητας στο εκτελεστικό διάταγμα του Κυβερνήτη της Νέας Υόρκης. Η πλειοψηφούσα γνώμη δεν αποδέχεται ότι ο αφηρημένος κίνδυνος μετάδοσης ενός ιού επαρκεί για να δικαιολογηθεί κάθε περιορισμός επί των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Με πανηγυρικό τρόπο, η πλειοψηφία διακηρύσσει: «ακόμα και σε μία πανδημία, το Σύνταγμα δεν μπορεί να τεθεί στην άκρη και να λησμονηθεί».

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της ημέρας των Ευχαριστιών, το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε την απόφαση στην υπόθεση Roman Catholic Diocese of Brooklyn v. Cuomo. Αυτή η απόφαση εισήχθη στη νέα σύνθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το δικαστήριο με πλειοψηφία 5-4 έκρινε αντισυνταγματικά τα όρια πληρότητας της Νέας Υόρκης σε λατρευτικούς χώρους. Η δικαστής Barrett έδωσε την αποφασιστική ψήφο.

Η δικηγόρος RBG με τη συνολική νομική σταδιοδρομία της παρέχει και μια εξαιρετική ευκαιρία αναστοχασμού της απονομής της δικαιοσύνης ως θεσμού ο οποίος υπηρετείται όχι μόνον από τους δικαστές αλλά και από τους δικηγόρους. Δεν υπερασπιζόταν τις γυναίκες αλλά την αρχή της ισότητας των φύλων.

H μετάδοση από έναν ραδιοφωνικό σταθμό μιας παράνομα ηχογραφημένης τηλεφωνικής συνομιλίας έδωσε το έναυσμα για μια αναμέτρηση του ιδιωτικού λόγου με τον δημόσιο διάλογο, η οποία οδήγησε το Ανώτατο Δικαστήριο σε μια αναβίωση της τεχνικής της συγκεκριμένης στάθμισης για την προσέγγιση της ελευθερίας του λόγου.