Πρόταση Δυσπιστίας

Ο Ξενοφών Κοντιάδης εξετάζει τη θεσμική σημασία της πρότασης δυσπιστίας, που συζητήθηκε στη Βουλή τις προηγούμενες ημέρες.

Με αφορμή τη συζήτηση που διεξάγεται αυτό το Σαββατοκύριακο στη Βουλή, ο Χαράλαμπος Τσιλιώτης εξετάζει τη νομική φύση, τη διαδικασία, τις κοινοβουλευτικές συνέπειες, αλλά και τα ζητήματα που ανακύπτουν από την πρόταση δυσπιστίας. Παράλληλα, επιχειρεί μία αναδρομή στον θεσμό και τις περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1975.

Ο Κώστας Μποτόπουλος αναλύει τις συνταγματικές προβλέψεις για την πρόταση δυσπιστίας, με αφορμή τη συζήτηση που θα διεξαχθεί στη Βουλή.

Πληθαίνουν τα παραδείγματα της αυταρχικής και εξωθεσμικής διακυβέρνησης της χώρας. Η πρόσφατη «μετατροπή» της διαδικασίας για πρόταση μομφής (από μέρους της Ν.Δ.) σε διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης (από μέρους της κυβέρνησης) αποτελεί καινοφανή πρακτική, ευθέως αντίθετη με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής.

Η πρόταση δυσπιστίας κατά του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας Πολάκη δεν αφορούσε την πολιτική του για την Υγεία. Αφορούσε μία πολύ συγκεκριμένη δήλωσή του που αξιολογήθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση (και όχι μόνο) ως τόσο επίμεμπτη, ώστε δικαιολογούσε την υποβολή πρότασης δυσπιστίας εναντίον του.

Η προσωπική επίθεση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κατά του υποψήφιου Ευρωβουλευτή της Ν.Δ. κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου αποτελεί πολιτική αντιπαράθεση στην οποία αρμόζει απερίφραστη αποδοκιμασία. Κατά πόσο, όμως, η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη για να συγκροτηθεί ένας μείζονος σημασίας κοινοβουλευτικός διάλογος, όπως αυτός τον οποίο συνοδεύει μια πρόταση δυσπιστίας;