Γεωργίου Σταυρούλα

Η Σταυρούλα Γεωργίου γράφει για το αδίκημα της κακοποίησης μέσω εικόνας, υπογραμμίζοντας τη σημασία δημιουργίας ενός ενιαίου αποτελεσματικού πλέγματος προστασίας των ευαίσθητων δεδομένων.

Ποια είναι τα όρια της καλής διαβίωσης των ζώων; Ποια είναι τα όρια του δικαιώματος στη θρησκευτική ελευθερία; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να συζητηθεί αυτό το δίλημμα σε μια δημοκρατική κοινωνία υπό το κράτος δικαίου που σέβεται επίσης τις μειονότητες; Η Σταυρούλα Γεωργίου απαντά.

Με αφορμή την επερχόμενη τροποποίηση του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα, η Σταυρούλα Γεωργίου υπογραμμίζει τους κινδύνους που διατρέχει το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης.

Η Σταυρούλα Γεωργίου εξηγεί γιατί η αυτόματη αναγνώριση προσώπου σε δημόσιους χώρους προσβάλλει τόσο το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα όσο και τη λειτουργία της δημοκρατίας, με αφορμή την κοινή γνωμοδότηση ρυθμιστικών οργάνων της ΕΕ.

Η Σταυρούλα Γεωργίου γράφει για το σχέδιο αξιοποίησης του Ελληνικού, εκφράζοντας παράλληλα προβληματισμό για το ενδεχόμενο μετατροπής του σε “ελεγχόμενη κοινότητα”.

Εν μέσω πανδημίας, σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, ένα νέο νομοσχέδιο «ασπίδα» στα ζώα συντροφιάς και τα αδέσποτα πρόκειται να εισαχθεί το επόμενο χρονικό διάστημα στη Βουλή. Με αυτή την αφορμή, η Σταυρούλα Γεωργίου γράφει για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά και τη σημασία της αγαστής συμβίωσης όλων των έμβιων όντων για τη βιωσιμότητα του πλανήτη.

Με αφορμή τη διαμόρφωση του νέου δικαίου συναθροίσεων, ο Γιάννης Τασόπουλος και η Σταυρούλα Γεωργίου εξετάζουν τρία φαινομενικά αυτοτελή ζητήματα, που όμως διαπλέκονται και αγγίζουν την ουσία της κρίσιμης συνταγματικής επικαιρότητας.

Η συνάντηση με την αστυνομία ενδέχεται να πάρει αναπάντεχη τροπή. Η βιντεοσκοπική καταγραφή της συνδέεται με την υπέρμετρη αστυνομική βία, η οποία έχει επισημανθεί επανειλημμένως. Αυτή είναι η περίπτωση που καταγγέλλεται με την πιο στεντόρεια φωνή. Αλλά το ζήτημα είναι ευρύτερο και θεμελιώδες. Αφορά τη διαφάνεια στη δράση της αστυνομίας και τη λογοδοσία των οργάνων της τάξης, την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών από τους ίδιους τους πολίτες και την αξιοπιστία της ποινικής δίκης. Εξάλλου κρίσιμη είναι η σχέση της τεχνολογίας με τα δικαιώματα, στο σύγχρονο κράτος δικαίου, όχι μόνο ως πηγή διακινδύνευσης, αλλά και ως εργαλείο προστασίας τους.

Η εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου είναι αυτή που μπορεί να απαλείψει σταδιακά την κτηνωδία και την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων σε όποιο πεδίο της κοινωνικής ζωής αυτή τυχόν εμφανίζεται. Εναπόκειται στον πολίτη να τολμήσει να εναντιωθεί στην όποια στρεβλή «παράδοση» εξαντικειμένισης του ζώου και κακοποίησής του, σπάζοντας τη συλλογική σιωπή που συνιστά αφεαυτής συνέργεια και να καταγγείλει τις πράξεις βίας. Η νομοθεσία δίνει τα όπλα στον αγώνα κατά των αποτρόπαιων εγκλημάτων εις βάρος των ανυπεράσπιστων ζώων · απομένει σε όλους εμάς να τα χρησιμοποιήσουμε.

Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τάσεις περιστολής θεμελιωδών δικαιωμάτων στο όνομα της δημόσιας υγείας, η σιωπή απέναντι σε μέτρα που αναιρούν την χρήση και τον προορισμό του δημόσιου χώρου, ο οποίος αποτελεί κρίσιμο διακύβευμα για την ίδια την λειτουργία της δημοκρατίας και την πραγμάτωση της ελευθερίας του ατόμου θα συνεπάγεται συνενοχή στην απώλεια ποσοστού της.