Search
Close this search box.

Με τα Μνημόνια έχασε η χώρα μας την κυριαρχία της;

Η Ελλάδα με την υπογραφή των μνημονίων δέχθηκε να επιβάλει στον εαυτό της περιορισμούς ως προς την ελεύθερη άσκηση της οικονομικής της πολιτικής, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότησή της. Αυτό συνεπάγεται τον περιορισμό, κατά ένα μέρος, της κυριαρχίας της, φαινόμενο που δεν είναι μοναδικό ή ασυνήθιστο.

Για να απαντήσει κανείς σωστά στο ερώτημα, πρέπει προηγουμένως να γνωρίζει τι είναι η κυριαρχία και τι είναι τα Μνημόνια.

Εντελώς απλά, ως κυριαρχία θεωρούμε την απεριόριστη εξουσία του κράτους να ρυθμίζει τις υποθέσεις που το αφορούν (ή που νομίζει ότι το αφορούν) με τα δικά του όργανα και με τον τρόπο που εκείνο επιθυμεί. Αυτή η απλή μορφή κυριαρχίας δεν υπάρχει πια πουθενά στον κόσμο.Όλα τα κράτη και καθένα χωριστά, δεσμεύονται με διεθνείς συμφωνίες, που περιορίζουν την κυριαρχία τους. Η συμμετοχή σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό (λ.χ. στον Ο.Η.Ε.), με τις υποχρεώσεις που αναγκαστικά συνεπάγεται, μειώνει ισόποσα την εθνική κυριαρχία. Όσο πιο εκτεταμένες είναι οι αρμοδιότητες που παραχωρούνται σε ένα διεθνή οργανισμό (λ.χ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση), τόσο μειώνονται αντίστοιχα οι εξουσίες του κράτους. 

Ειδικότερα, στον οικονομικό τομέα, η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντική. Αυτό δεν συμβαίνει γιατί αρέσει στα κράτη ή στους πολίτες να μειώνεται η κυριαρχία τους. Συμβαίνει απλούστατα, γιατί στον σημερινό πολύπλοκο κόσμο είναι πολλά τα ζητήματα που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνο του οποιοδήποτε κράτος και έτσι προσφεύγει σε διεθνή συνεργασία. Η συνεργασία, άλλωστε, αυτή είναι ο καλύτερος τρόπος να αποφεύγονται συγκρούσεις και πόλεμοι και να επικρατεί, σχετικώς έστω, η ειρήνη. Εξάλλου, η διεθνής οικονομική συνεργασία εξασφαλίζει οικονομικά πλεονεκτήματα, έστω και όχι πάντα ισοκατανεμημένα σε όλους, κράτη και πολίτες.

Τα Μνημόνια είναι κείμενα με τα οποία τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί διατυπώνουν την κοινή τους επιθυμία να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα ζητήματα με ορισμένο τρόπο, αντλώντας ορισμένα πλεονεκτήματα και αναλαμβάνοντας ορισμένες υποχρεώσεις. Τα κείμενα αυτά έχουν μειωμένη δεσμευτικότητα, αφού δεν παράγουν από  μόνα τους αποτελέσματα. Όσα περιέχονται σε αυτά πρέπει, για να δεσμεύουν τη χώρα, να γίνουν περιεχόμενο νόμου, που ψηφίζεται (ή όχι) από τη Βουλή.

Μνημόνια: Η Περίπτωση της Ελλάδας

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η χώρα βρέθηκε, από δική της μακρά κακοδιαχείριση,  σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, που χειροτέρεψε με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, αφού δεν μπορούσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στο εξωτερικό (δάνεια) και στο εσωτερικό (μισθοί, λειτουργία κρατικών υπηρεσιών). Έτσι, οι αλλεπάλληλες κυβερνήσεις της, από το 2010 και μετά, έκριναν ότι πρέπει να υπογράψουν μνημόνια με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, με τα οποία θα εξασφαλιζόταν η συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας, και άρα η συνέχιση της λειτουργίας του κράτους, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να εφαρμόσουν μια οικονομική πολιτική που, κατά την κοινή αντίληψη του κράτους και των οργανισμών αυτών, θα εξασφάλιζε την μη επανάληψη του φαινομένου.

Οι προβλέψεις των Μνημονίων έγιναν νόμοι του κράτους, που ψηφίστηκαν από τη Βουλή. Η χώρα, δηλαδή, αυτοδεσμεύτηκε να εφαρμόσει τις προβλέψεις αυτές. Τα ελληνικά και τα διεθνή δικαστήρια, στα οποία προσέφυγαν βλαπτόμενοι πολίτες και οργανώσεις, έκριναν ότι το σύστημα αυτό, στα βασικά του σημεία, δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ούτε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Το συμπέρασμα, επομένως, είναι το εξής: δεν είναι σωστή η εκτίμηση, ούτε νομικά αλλά ούτε και πραγματικά, ότι η χώρα έχασε την κυριαρχία της με τα μνημόνια. Η χώρα, βέβαια, δέχθηκε να επιβάλει στον εαυτό της περιορισμούς στην ελεύθερη άσκηση της οικονομικής της πολιτικής, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότησή της. Συνεπώς, περιόρισε κατά το μέρος αυτό την κυριαρχία της. Ο περιορισμός αυτός δεν είναι κάτι μοναδικό ή ασυνήθιστο. Ήταν, όμως, βαρύτερος από τα συνηθισμένα, διότι βαρύτερη ήταν και η κρίση που αντιμετωπίζεται. 

Δίδαγμα: οι λαοί και οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να παρασύρονται σε βραχυπρόθεσμες πολιτικές παροχών. Γιατί αλλιώς, μακροπρόθεσμα, θα αντιμετωπίσουν σοβαρούς περιορισμούς στην εθνική τους κυριαρχία. Και αυτό, ασφαλώς, είναι κάτι που δεν το θέλουμε.

Αθανάσιος Ράντος
Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας

Σου άρεσε το άρθρο, αλλά σου δημιούργησε νέες απορίες;

Έχεις και άλλα ερωτήματα που σε απασχολούν σε σχέση με το Σύνταγμα, τους Θεσμούς, τα δικαιώματα και τη λειτουργία της Δημοκρατίας;

Σχετικά Άρθρα

Πότε διαλύεται η Βουλή στην περίπτωση που συμβούν όσα αναγράφει το άρθρο 32, πότε προκηρύσσονται εκλογές και πότε συνεχίζεται η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;

Ο Ξενοφώντας Κοντιάδης απαντά σε ερώτημα πολίτη αναφορικά με την πρόωρη διάλυση της Βουλής και κατά πόσο αυτή επηρεάζει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Περισσότερα

Μπορεί το ένστολο προσωπικό να συμμετέχει ενεργά σε κάποιο πολιτικό κόμμα ή φορέα εκτός βουλής όπως δράσεις, συγκεντρώσεις, φωτογραφίσεις κτλ.;

Ο Ξενοφώντας Κοντιάδης απαντά σε ερώτηση πολίτη σχετικά με το δικαίωμα συμμετοχής του ένστολου προσωπικού σε κομματικούς σχηματισμούς ή φορείς εκτός βουλής.

Περισσότερα

Σε περίπτωση παραπομπής υπουργού στο ακροατήριο και συνεχιζομένης αυτής της νομικής κατάστασης, ποία διάταξη θα εφαρμόζει το ποινικό δικαστήριο; Θα λάβει υπόψη του μόνο το αναθεωρημένο πριν την πράξη άρθρο 86 Σ ή την ευνοϊκότερη διάταξη που προανέφερα του νόμου περί ευθύνης Υπουργών;

Ο Χαράλαμπος Τσιλιώτης απαντά σε ερωτήματα πολίτη σχετικά με την περίπτωση παραπομπής υπουργού στο ακροατήριο.

Περισσότερα

Θέλεις να μαθαίνεις

πρώτος τα νέα μας;

Αν σε ενδιαφέρει να ενημερώνεσαι άμεσα για τις νέες δημοσιεύσεις και τις δράσεις του Syntagma Watch, τότε εγγράψου στο newsletter μας!

Αυτός ο ιστότοπος για τη διευκόλυνση της λειτουργίας του και προκειμένου να σας παρέχει μια προσωποποιημένη εμπειρία χρησιμοποιεί cookies. Για να ενημερωθείτε για τη χρήση των cookies και τις σχετικές ρυθμίσεις μπορείτε να επιλέξετε εδώ

JOIN THE CLUB!

It’s easy: all we need is your email & your eternal love. But we’ll settle for your email.